مسکو: ضرر اقدامات ضد روسی غرب، به خودشان بازگشت
تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۰۵۵۴۷
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری فارس، «نیکولای پاتروشف» دبیر شورای امنیت ملی روسیه امروز (جمعه) درباره سرریز شدن موج تسلیحات ارسالی بیرویه غرب برای اوکراین، به بازارهای قاچاق سلاح در اروپا هشدار داد.
پاتروشف طی سخنرانی در هجدهمین نشست سران سازمانهای امنیتی و اطلاعاتی دولتهای عضو سازمان «کشورهای مستقل همسود» گفت: «غرب برای ضربهزدن به روسیه اقدام کرد، اما خود آنها از پیامدهای کارشان متضرر شدند».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به نوشته وبگاه «ریانووستی»، وی در اینباره توضیح داد: «روسیه با قرار گرفتن در خط مقدم مبارزه [با کشورهای غربی]، ضربه محکمی خورد. غرب در تلاش برای وارد کردن حداکثر خسارت به کشور ما و به تبعش کشورهای مستقل همسود، در تلاش است تا به انزوای سیاسی و اقتصادی روسیه دست یابد».
این مقام امنیتی روس با بیان اینکه تلاشهای مذبوحانه غرب اثر معکوس خواهد داشت، اضافه کرد: «هماکنون مشخص شده است که هیچکس نمیتواند از آنچه در حال رخ دادن است دور بماند. بنابراین، تمام مشکلات امنیت بینالمللی را فقط میتوان با یکدیگر حل کرد».
پاتروشف با بیان اینکه غرب از برنامههای زیستمحیطی برای بیثبات کردن و تضعیف اقتصاد روسیه استفاده میکند، از افزایش تهدید غرب برای استفاده از دستورکار محیط زیستی برای متزلزل کردن اوضاع در مناطق مختلف جهان خبر داد.
ریانووستی به نقل از وی نوشت: «در سالهای اخیر، تهدیدات مرتبط با استفاده غرب از مسائل زیستمحیطی به منظور تضعیف اقتصاد و توان دفاعی کشورهای مخالف آنها، برانگیختن فعالیتهای اعتراضی و بیثبات کردن اوضاع در آنها افزایش یافته است».
دبیر شورای امنیت ملی روسیه در بخش دیگری از صحبتهایش درباره خطرات سرایت کردن تسلیحات ارسالی به اوکراین به دیگر نقاط جهان، هشدار داد: «مقابله با خطرات گسترش تسلیحات از اوکراین به مناطق دیگر نیازمند تلاش مشترک سرویسهای ویژه کشورهای مستقل همسود است».
پاتروشف در اینباره گفت: «بهدلیل تلاش های واشنگتن و متحدانش، اوکراین به بزرگترین بازار سیاه سلاح تبدیل شده است. [تسلیحاتی که] از طریق واسطههای جنایتکار، به اروپا بازگردانده میشوند و از آنجا به خاورمیانه و سایر مناطق از جمله کشورهای مستقل همسود ختم میگردند».
به نوشته ریانووستی، وی با بیان اینکه احتمال رسیدن تسلیحات ارسال شده به کییف توسط غرب بهدست گروهها و سازمانهای افراطی و تروریستی به شدت افزایش یافته، تاکید کرد: «این امر مستلزم تشدید تلاشهای مشترک برای توقف و بستن کانالهای توزیع آن از خاک اوکراین است».
این مقام امنیتی روس در ادامه گریزی هم به تلاشهای کشورهای غربی برای کشاندن درگیریهای اوکراین به منطقه آسیا و اقیانوسیه زد و گفت: «غرب از درگیریهایی که تاکنون در بخشهای مختلف جهان ایجاد کرده راضی نیست و تلاش میکند همین کار را در منطقه آسیا و اقیانوسیه انجام دهد».
پاتروشف درباره این موضوع بیان داشت: «پیامد مستقیم سیاست بیپروای واشنگتن، لندن و متحدان آنها، ماجراجوییهای خونین در بالکان، عراق، لیبی، سوریه، افغانستان و اوکراین بود که تاکنون جان صدها هزار نفر را گرفته است. واضح است که اینها برای غرب کافی نیست. آنگلوساکسونها با بیثبات کردن اروپا-آتلانتیک و در واقع بازگرداندن آن به وضعیت جنگ سرد، همین کار را در سایر مناطق مهم استراتژیک، به ویژه در آسیا-اقیانوسیه انجام میدهند و منافع خود را از طریق پیمانهای نظامی که این مناطق را کنترل میکنند، ارتقا میدهند».
ریانووستی به نقل از وی نوشت: «امروز آشکار است که توانایی ایالات متحده برای حفظ هژمونی خود در عرصههای سیاسی، نظامی، اقتصادی و ایدئولوژیک بهطور فزایندهای محدود شده است. در این شرایط، مقامات آمریکایی از این واقعیت پیش میروند که هر اقدامی برای تقویت نفوذ خود باید بدون انحراف منابع کلان انجام شود و سودهای سیاسی و اقتصادی به همراه داشته باشد. این امر در مورد سازماندهی انقلابهای رنگی برای سرنگونی رژیمهای مخالف [آمریکا] نیز صدق میکند».
دبیر شورای امنیت ملی روسیه در ادامه توضیحاتش درباره اهداف اصلی آمریکاییها و انگلیسیها گفت: «هدف اصلی آنگلوساکسونها همچنان حفظ برتری استراتژیک و اقتصادی خود بر مراکز قدرت جایگزین است. واضح است که چنین سیاستی نه تنها برای کشورهای در حال توسعه، بلکه برای متحدان واشنگتن و لندن نیز زیانبار است».
پاتروشف در بخش دیگری از صحبتهایش با بیان اینکه اتحادیه اروپا قربانی اصلی تحریمهای آمریکا و انگلیس علیه روسیه شده است، اضافه کرد: «مردم عادی اروپا رنج میبرند، در حالی که ایالات متحده با استفاده از تسلط خود در فضای اطلاعاتی و بهکارگیری مدرنترین فناوریها، مسئولیت را به گردن سایر اعضای جامعه بینالمللی میاندازد».
وی ضمن غیرقابل پیشبینی توصیف کردن وضعیت ژئوپلتیکی جهان، توضیح داد: «دلیل اصلی آن نیز تمایل ایالات متحده و متحدانش برای حفظ سلطه خود در جهان است».
به نوشته ریانووستی، این مقام روس ادامه داد: «هجدهمین نشست سران سازمانهای امنیتی و سرویسهای اطلاعاتی کشورهای مستقل همسود در شرایط افزایش شدید بیثباتی بینالمللی و غیرقابلپیشبینی بودن تحولات برگزار میشود. دلیل اصلی آن تمایل ایالات متحده و دولتهای متحدش است که به هر قیمتی میخواهند تسلط خود را بر جهان حفظ کنند».
دبیر شورای امنیت ملی روسیه همچنین درباره نشست گاز از خطوط انتقال گاز «نورد استریم ۱» و «نورد استریم ۲» که به گفته وی حاصل انفجار بوده، گفت که این حادثه برای آمریکا مفید است.
پاتروشف در اینباره توضیح داد: «به معنای واقعی کلمه از همان دقایق اولیه پس از گزارش انفجار در خطوط لوله گاز، غرب کمپین فعالی را برای یافتن عاملان ادعایی آن آغاز کرد. با این حال، بدیهی است که ذینفع اصلی، در درجه اول اقتصادی، ایالات متحده است».
به نوشته خبرگزاری «اسپوتنیک»، وی خواستار تلاشی هماهنگ برای افشای عاملان این خرابکاری شد و گفت: «به نظر میرسد تلاش هماهنگ برای افشای محرکان و عاملان این جنایت ضروری است که نمونه خوبی از همکاری موثر ما خواهد بود».
پیش از این، «دیمیتری پسکوف» سخنگوی کاخ کرملین در اینباره گفته بود: «حادثه خط لوله نورد استریم بسیار جدی است و نیاز به بررسی دارد. تصور یک اقدام تروریستی علیه نورد استریم بدون دخالت یک دولت خارجی دشوار است».
هفته قبل بود که «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه با اعلام بسیج نظامی محدود، گفت کشورهای غربی بهدنبال تضعیف، تجزیه و نابودی کامل روسیه هستند اما مسکو هم دارای سلاح اتمی است و از هر ابزاری برای دفاع از خود استفاده میکند.
بعد از آن، «ولودیمر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین با بیان اینکه تهدید روسیه به استفاده از تسلیحات اتمی برای دفاع از خود واقعی است، مدعی شد حملات به نزدیکی نیروگاه اتمی زاپروژیا بهنوعی باجگیری اتمی است. (جزئیات بیشتر)
پایان پیام/م
منبع: فارس
کلیدواژه: نیکولای پاتروشف دبیر شورای امنیت ملی روسیه جنگ اوکراین دبیر شورای امنیت ملی روسیه کشورهای مستقل همسود ایالات متحده نورد استریم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۰۵۵۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دوئل جنگندهها؛ افعی آمریکایی بهتر است یا مهاجم روسی؟
در آسمان اوکراین، یکی از دراماتیکترین دوئل جنگندهها در دهههای اخیر بین یک جت قدیمی، اما بسیار قدرتمند غربی و یکی از پیشرفتهترین جنگندههای روسیه در حال شکلگیری است: نبرد F-۱۶ Fighting Falcon در مقابل سوخوی سو-۳۵.
به گزارش روزیاتو، این رویارویی چیزی بیش از یک درگیری میان دو جت جنگنده خواهد بود. این نبرد فلسفهها بین تصویر روسها از جنگندههای بهینه سازی شده برای نبرد هوایی، در مقابل تصور غربی از جتهایی خواهد بود که به یک اندازه در نبرد هوا به هوا و هوا به زمین مهارت دارند.
همچنین این نبرد، نبردی بین قدیم و جدید است. F-۱۶هایی که اوکراین دریافت خواهد کرد در دهه ۱۹۷۰ طراحی شده اند، هرچند در طول سالها به کررات ارتقا یافته اند. با این وجود، اوکراین که ناامید از جایگزینی ناوگان رو به کاهش جنگندههای سوخو۲۷ و میگ-۲۹ دوران شوروی خود است، خوشحال خواهد شد که ۴۵ فروند یا بیشتر F-۱۶ قبلاً متعلق به بلژیک، دانمارک، هلند و نروژ را که در حال جایگزینی فالکونهای خود با جنگندههای رادار گریز F-۳۵ هستند. با توجه به اینکه خلبانان اوکراینی در حال حاضر در ایالات متحده و سایر کشورها در حال آموزش هستند، اولین F-۱۶ با خلبان اوکراینی ممکن است تابستان امسال به پرواز دربیاید.
اف-۱۶ در برابر سو-۳۵: بر اساس اعداد و ارقاماف-۱۶
وظیفه عمده: جنگنده چندمنظوره نبرد هوا به هوا و هوا به زمین
طول بال: حدود ۱۰ متر
طول: ۱۵ متر
ارتفاع: ۴.۹ متر
وزن: ۸،۹۳۶ کیلوگرم بدون سوخت
سرعت: ۲،۴۰۰ کیلومتر بر ساعت (ماخ ۲ در ارتفاع)
برد عملیاتی (F-۱۶A/B): ۹۲۰ کیلومتر
قیمت: ۶۳ میلیون دلار برای جدیدترین مدل F-۱۶V
سو-۳۵
وظیفه عمده: جنگنده چندمنظوره نبرد هوا به هوا و هوا به زمین
طول بال: ۱۵.۳ متر
طول: ۲۱.۹ متر
ارتفاع: ۵.۹ متر
وزن: ۱۹،۰۰۰ بدون سوخت
حداکثر سرعت: ۲،۴۰۰ کیلومتر بر ساعت (ماخ ۲.۲۵ در ارتفاع)
برد عملیاتی: تقریباً ۱،۵۸۴ کیلومتر
قیمت: ۸۵ میلیون دلار (برآورد)
Su-۳۵ اولین نبرد رسمی خود را در جریان مداخله روسیه در سال ۲۰۱۶ در سوریه انجام داد. اما جنگ در اوکراین غسل تعمید آتش واقعی Su-۳۵ در برابر حریفی است که به جنگندههای مدرن و موشکهای ضدهوایی مجهز شده است. مقایسه F-۱۶ با Su-۳۵ آسان نیست. F-۱۶ یک هواپیمای نسل چهارم است که در اواخر دهه ۱۹۷۰ در کنار F-۱۵ Eagle و Su-۲۷ و MiG-۲۹ شوروی وارد خدمت شد. Su-۳۵ بخشی از نسل ۴.۵ محسوب میشود که جنگندههای نسل چهارم ارتقا یافتهای هستند که در اواخر دهه ۱۹۹۰ معرفی شدند، از جمله F/A-۱۸ E/F Super Hornet، Typhoon، Rafale و MiG-۳۵.
برین تانهیل، کارشناس دفاعی و خلبان سابق نیروی دریایی ایالات متحدهمی گوید: «این یک ایراد به F-۱۶ نیست، اما این جنگنده در دهه ۱۹۷۰ طراحی شده است.» در هر صورت، ریسک در رویارویی این دو جنگنده از این بالاتر نخواهد بود. در حالی که جنگندههای ساخت آمریکا و روسیه از زمان جنگ کره در سال ۱۹۵۰ دوئل میکردند، درگیری آتی در آسمان اوکراین حیاتی خواهد بود. نیروی هوایی روسیه علیرغم برتری عددی و تکنولوژیکی در اوکراین عملکرد ضعیفی داشته است، با این حال حملات هوایی اخیر با استفاده از بمبهای گلایدری، سیستمهای دفاعی اوکراین را ویران کرده است. برای توقف بمباران روسیه و راه اندازی یک ضد حمله موفق، اوکراین حداقل باید کنترل این کشور بر هوا را به چالش بکشد و در حالت ایده آل بتواند حملات هوایی خود را انجام دهد.
Viper و Flanker
F-۱۶ فایتینگ فالکون (که معمولاً به عنوان “Viper ” و گاهی اوقات “Lawn Dart” شناخته میشود) بعد از یک شکست و از روی شرم خلق شد. در طول جنگ ویتنام، قدرتمندترین کشور جهان نتوانسته بود بر نیروی هوایی کوچک ویتنام شمالی غلبه کند. یکی از دلایل این بود که ارتش ایالات متحده از هواپیماهایی مانند F-۴ Phantom استفاده میکرد – جنگندهای قدرتمند، اما سنگین که در اصل برای رهگیری بمب افکنهای شوروی طراحی شده بود تا میگهای چابک.
این امر باعث شد گروهی بحثبرانگیز از مبتکران – “مافیای جنگنده” افسانهای – نیروی هوایی ایالات متحده را متقاعد کنند که به جنگندهای کوچک، سبک و نسبتاً ارزان نیاز دارد که بتواند به جای اتکا به موشکهای هوا به هوای دوربردی که اف-۴ داشت، به شکل تن به تن بجنگد. نتیجه یکی از پرکارترین جتهای مدرن بود که از سال ۱۹۷۶ بیش از ۴،۶۰۰ فروند از آن ساخته شد، توسط ۲۵ کشور خریداری گردید و تعداد این کشورها همچنان رو به افزایش است. همچنین نسبت به اکثر جنگندههای کنونی، به ویژه در دست نیروهای هوایی ایالات متحده و اسرائیل، نبردهای بیشتری را تجربه کرده است.
Viper حدود ۱۵ متر طول دارد و طول بال آن ۱۳ متر و وزن آن حدود ۱۰ تن است. میتواند به سرعت ۲ ماخ (دوبرابر سرعت صوت) برسد، قدرت مانور بالایی دارد و به یک توپ ۲۰ میلی متری و همچنین ۱۱ نقطه نصب برای حمل سلاح و مخازن سوخت بیرونی، به علاوه غلافهایی برای مختل کردن رادارها و شناسایی اهداف زمینی برای مهمات هدایت شونده نقطه زن است. تسلیحات دقیق آن بعد از رسیدن به دست اوکراین به این بستگی دارد که ایالات متحده و اروپا با چه مهماتی موافقت کنند، اما F-۱۶ در مأموریتهای هوا به هوا و هوا به زمین به همان اندازه قدرتمند است. علاوه بر موشکهای راداری با برد متوسط AIM-۱۲۰ و موشکهای گرما یاب AIM-۹ Sidewinder، این جنگنده میتواند بمبهای گلاید JDAM، موشکهای ضد تشعشع HARM و احتمالا موشکهای اروپایی دوربرد مانند Storm Shadow ساخت بریتانیا را حمل کند.
موشک هوا به هوای پیشرفته میان برد AIM-۱۲۰ یا AMRAAM از اهمیت ویژهای برخوردار است. برخلاف موشکهای هوا به هوای فعلی اوکراین که با رادار هدایت میشوند، که باعث میشود جنگندهها مجبور باشند به طور مداوم قفل رادار را روی هدف نگه دارند، AMRAAM دارای یک رادار «شلیک کن و فراموش کرن» است که به طور خودکار روی هدف قفل میکند.
اما تطبیق پذیری برای همه چیز به معنای توانایی کمتر در یک چیز است. تانهیل میگوید: «می توانید از F-۱۶ برای ماموریت هوا به هوا استفاده کنید، اما به خوبی F-۱۵ نیست. میتوانید از آن برای پشتیبانی هوایی در فاصله نزدیک استفاده کنید، اما به خوبی A-۱۰ نیست. میتواند حمله زمینی انجام دهد، اما به خوبی F-۱۵E Strike Eagle نیست. … این هواپیما تقریباً در همه چیز خوب است، اما در هیچ چیز بهترین نیست».
Su-۳۵ نیز تاریخچه پیچیدهای دارد. این هواپیما از Su-۲۷ (نام رمز ناتو: “Flanker”) متعلق به دهه ۱۹۷۰، یک هواپیمای برتری هوایی طراحی شده برای نبرد هوا به هوا مشتق شده است. هدف این بود که این جنگنده پاسخ شوروی به F-۱۵ باشد: فقط نگاه کردن به این دو هواپیمای دو موتوره نشان میدهد که آنها اشتراکات بیشتری نسبت به F-۱۵ و F-۱۶ تک موتوره دارند.
جنگنده Su-۳۵ در اوایل دهه ۱۹۸۰ به عنوان یک نسخه با قدرت مانور بیشتر از Su-۲۷ Flanker خلق شد (از این رو Su-۳۵ به عنوان “Flanker-E” یا “Super Flanker” شناخته میشود). پس از آزمایشات سوخوی با نمونههای اولیه مختلف در دوران حکومت شوروی و سپس روسیه، Su-۳۵ فعلی در اوایل دهه ۲۰۰۰ به عنوان یک Su-۲۷ بهبود یافته با برخی قابلیتهای هوا به زمین معرفی شد که آن را بیشتر به جنگندههای بمبافکن مانند F-۱۶ شبیه میکرد.
Su-۳۵ از لحاظ جثه بسیار بزرگتر از F-۱۶ است. Su-۳۵ با طول ۱۵.۳ متر و طول بال حدود ۲۲ متر، حدود ۵۰ درصد بزرگتر از F-۱۶ است. با بیش از ۱۸ تن وزن، تقریباً دو برابر وزن Viper را دارد. Su-۳۵ مجهز به یک توپ ۳۰ میلی متری و همچنین ده نقطه سخت اتصالی است که آن را قادر به پرتاب مجموعهای از مهمات هوا به هوا و هوا به زمین میکند. آنچه که اوکراین و غرب را به طور ویژه نگران میکند، موشکهای هوا به هوای راداری دوربرد R-۳۷ و R-۷۷ آن است که سلاحهایی با قابلیت شلیک کن و فراموش کردن هستند و میتوانند هواپیماهای اوکراینی را از خارج از برد موشکهای هوا به هوای این کشور هدف قرار دهند.
چیزی که این مقایسه را پیچیدهتر میکند، تنوع هواپیماهای درگیر است. انواع زیادی از F-۱۶ها با نیم قرن سابقه وجود دارد، از جمله «بلوکهای» مختلف افعیهای نیروی هوایی ایالات متحده و همچنین مدلهای خاص برای خریدارانی مانند اسرائیل. تازهترین نسخه به نام F-۱۶ Block ۷۰ با رادار الکترونیکی پیشرفته APG-۸۳، موتور ارتقا یافته و مخازن سوخت منطبق شده است.
اما F-۱۶های دانمارکی و هلندی که به اوکراین قول داده شده اند، مدلهای دوران جنگ سرد هستند. آنها مدلهای F-۱۶ MLU (بهروزرسانی عمر متوسط) هستند که F-۱۶A/Bهای اروپایی اواخر دهه ۱۹۷۰ هستند که در اواسط دهه ۱۹۹۰ با ویژگیهایی مانند رادار بهبودیافته AN/APG-۶۶ (V) ۲، (یک سنسور قدیمی غیر AESA)، ناوبری GPS، و قابلیت شلیک موشکهای AIM-۱۲۰ ارتقا یافته است. منطقی است که فرض کنیم آنها نسبت به جدیدترین Viperها ضعیفتر هستند، اما بسیار برتر از F-۱۶های دوران جنگ سرد خواهند بود.
تانهیل تصریح میکند: «با بهروزرسانی Mid-Life، چیزی که باید در نظر داشته باشید این است که این هواپیماها به طور مداوم از لحاظ نرمافزاری ارتقا مییابند که به آنها اجازه میدهد از تسلیحات مدرن استفاده کنند».
Su-۳۵ قدرت مانور بالاتری دارد، اما این موضوع کمک چندانی به برتری این جنگنده نمیکند
به طور معمول، یک وسیله نقلیه کوچکتر از یک وسیله نقلیه بزرگتر قدرت مانور بیشتری دارد. اما برای جنگندههای جت، ماجرا به این سادگی نیست. عوامل فنی مختلفی مانند بارگیری بال (مزیت: F-۱۶) و نسبت پیشرانه به وزن برای شتاب سریع (برتری: Su-۳۵) وجود دارد.
آنچه قابل توجه است این است که Su-۳۵ “فوق مانورپذیر” در نظر گرفته میشود، تا حد زیادی به این دلیل که از جهت دهی رانش سود میبرد، که از نازلهای قابل هدایت برای هدایت نیروی پیشرانه موتور استفاده میکند. با استفاده از قابلیتی که تنها در چند هواپیما از جمله F-۲۲ و Su-۳۰MKI یافت میشود، Su-۳۵ میتواند مانور دیدنی کبرا را انجام دهد، جایی که جنگنده به طور ناگهانی سرعتش را کاهش داده و روی دم خود میایستد که باعث میشود هواپیمای دشمن به هدف نزند.
در حالی که مانور کبرا در نمایشهای هوایی قابل توجه است، سرعت و انرژی را نیز از هواپیما سلب میکند، که در یک جنگ تن به تن چیز خوبی نیست. اما مشکل واقعی این است که در حالی که مانورپذیری در جنگ جهانی دوم یا جنگ ویتنام یک مسئله بود، اما در نبردهای هوایی مدرن دیگر یک فاکتور تعیین کننده به حساب نمیآید. اگر جتهای امروزی نبرد تن به تنی انجام دهند، احتمالاً به این دلیل است که یک یا هر دو طرف مرتکب اشتباه شده یا توانایی فنی برای حمله از فاصله ایمن را نداشته اند. رویه این است که جنگندههای مدرن، مانند F-۳۵، به عنوان تک تیراندازهای هوایی عمل میکنند که به شکل مخفیانه، طعمه خود را با موشک هوا به هوای دوربردی که هدف حتی تا زمانی که دیگر خیلی دیر شده آن را شناسایی نمیکند، هدف قرار میدهند.
تانهیل میگوید: «آنچه واقعاً اهمیت دارد رادار شما، برد شما، اتصال [شبکه]شما و میزان قابل مشاهده بودن اندک [پنهانکاری]شماست. رادار تعیین میکند که چه زمانی طرف دیگر را میبینید. برد به شما امکان میدهد مشخص کنید چه زمانی میتوانید شلیک کنید. قابلیت دیده شدن اندک به شما امکان میدهد نزدیکتر شوید».
در واقع، این الگو در جنگ روسیه و اوکراین نیز وجود داشته است. هر دو هواپیماهای روسی و اوکراینی از ترس موشکهای پیشرفته زمین به هوا مانند اس-۴۰۰ روسیه و پاتریوت آمریکایی، به جای نفوذ به حریم هوایی دشمن، در دو طرف خط مقدم خود باقی مانده اند. حتی اگر Su-۳۵ واقعاً سوپرمانورپذیر باشد – که هنوز در نبرد واقعی ثابت نشده است – جنگ اوکراین فرصتی برای نمایش آن فراهم نکرده است.
Su-۳۵ اسنایپر بهتری است
از بخت بد اوکراین، Su-۳۵ در نبردهای هوایی فراتر از برد بصری و همچنین درگیری تن به تن به شدت مرگبار است. اول از همه، Su-۳۵ ممکن است F-۱۶ را قبل از اینکه افعی متوجه Flanker-E شود، شناسایی کند. بنا به گفته سازنده اش، تیخومیروف، رادار Irbis-E جنگنده روسی میتواند اهداف هوایی را تا فاصله ۴۰۰ کیلومتری شناسایی کند.
Irbis یک تکنولوژی بسیار پیشرفته نیست. در واقع یک سیستم آرایه اسکن الکترونیکی غیرفعال (PESA) است که از یک فرستنده/گیرنده برای انتشار یک پرتو واحد روی یک فرکانس واحد از طریق چندین آنتن استفاده میکند. این امر به پرتو راداری امکان میدهد بدون نیاز به چرخش مکانیکی آنتن ها، به صورت الکترونیکی در جهات مختلف هدفگیری کند. این رادار به اندازه رادارهای AESA که در بسیاری از جنگندههای غربی مورد استفاده قرار میگیرد – از جمله تازهترین مدلهای F-۱۶ Block ۷۰ و Block ۷۲ – که از چندین فرستنده برای انتشار سیگنالهای متعدد در فرکانسهای مختلف به طور همزمان استفاده میکنند، پیشرفته نیست.
رادارهای AESA میتوانند چندین هدف را ردیابی کنند و کمتر در برابر پارازیت و جمینگ آسیب پذیر هستند. با این حال، اوکراین F-۱۶های مجهز به AESA را دریافت نمیکند. رادار AN/APG-۶۶ (V) ۲ جنگنده F-۱۶ MLU یک سیستم پالس داپلر قلاب شده با آنتنهای هدایت مکانیکی است که اسکن آهسته تری را با یک فرکانس در هر زمان ارائه میدهد. تانهیل میگوید: «پالس داپلر فریاد میزند که یک تکنولوژی قدیمی دهه هشتادی است».
علاوه بر این، رادار Su-۳۵ قدرتمندتر است. به گفته تانهیل، این رادار دارای توان ۵ کیلووات در مقایسه با تنها ۷۷۰ وات برای AN/APG-۶۶ (V) ۲ است. «من نمیگویم که میتواند پنج برابر دورتر یا ده برابر دورتر را ببیند، اما میتواند بسیار دورتر از APG-۶۶ ببیند».
انگار که رادار برتر کافی نیست، Su-۳۵ موشکهای بهتری نیز دارد. R-۳۷ دارای برد تشخیص هدف تخمینی ۴۰۰ کیلومتر را دارد، در حالی که برد R-۷۷-۱ حدود ۱۱۰ کیلومتر اعلام شده است. این موشکهای با قابلیت قفل فعال «شلیک کن و فراموش کن» به سمت حوالی هدفشان میروند و سپس از رادار خود برای نابود کردن آن استفاده میکنند.
اینکه این موشکها در چنین بردهایی تا چه اندازهای مؤثر هستند جای بحث دارد، اما در برابر جتهای قدیمی اوکراین، Su-۳۵ کشنده بوده است. Su-۳۵ و Su-۳۰SM که در ارتفاع ۳۰،۰۰۰ پایی در پشت خطوط روسی با احساس ایمنی کامل پرواز میکنند، با رادار Irbis خود روی جتهای اوکراینی قفل کرده و سپس موشکهای R-۳۷ و R-۷۷-۱ را شلیک میکنند. جنگندههای اوکراینی مجهز به موشکهای R-۲۷ متعلق به دوران شوروی با برد حدود ۸۰ کیلومتر هستند. این سلاحهای اوایل دهه ۱۹۸۰ از رادار نیمه فعال استفاده میکنند که نیاز دارند که هواپیمای اوکراینی، هدف را به طور مداوم با پرتو راداری روشن کند.
بر اساس گزارشی که در نوامبر ۲۰۲۲ توسط اندیشکده مؤسسه Royal United Services بریتانیا منتشر شد، «خلبانان اوکراینی تأیید میکنند که Su-۳۰SM و Su-۳۵S روسیه از نظر فنی کاملاً از هواپیماهای جنگنده نیروی هوایی اوکراین پیشی گرفتهاند». در سراسر طول جنگ، جنگندههای روسی اغلب توانستهاند به قفل راداری دست یابند و موشکهای R-۷۷-۱ را از فاصله بیش از ۱۰۰ کیلومتری به سمت جنگندههای اوکراینی پرتاب کنند. اگر چه چنین شلیکهایی احتمال اصابت کمی به هدف دارند، اما خلبانان اوکراینی را مجبور میکنند تا حالت دفاعی داشته باشند یا خطر هدف قرار گرفتن را در حالی که هنوز دور از برد مؤثر خودشان هستند، را به جان بخرند، و چند مورد از این شلیکهای از راه دور روسها نیز به هدف خورده اند».
ایالات متحده با تسلیح اف-۱۶های اوکراین به موشک هوا به هوای پیشرفته میان برد AIM-۱۲۰ موافقت کرده است، موشکی که اولین بار در سال ۱۹۹۱ معرفی شد. در حالی که وب سایت نیروی هوایی ایالات متحده برد AMRAAM را بیش از ۳۲ کیلومتر ذکر کرده است تخمین زده میشود جدیدترین نسخه به نام AIM-۱۲۰D بردی در حدود ۱۶۰ کیلومتر داشته باشد که از R-۷۷ بهتر است، اما نه بهتر از R-۳۷. دولت اوکراین در سپتامبر ۲۰۲۳ اعلام کرد که AMRAAMهای آن بردی در حدود ۱۶۰ تا ۱۸۰ کیلومتر دارند که به AIM-۱۲۰D اشاره میکند.
نتیجه گیری نهایینتیجه یک دوئل موشکی دوربرد بین Flanker-E و Viper به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله کیفیت پارازیت اندازهای هوابرد و فریبگرها، کیفیت ترکیب این جنگندهها با رادارها و موشکهای زمینی و هماهنگی بین سو-۳۵ها و هواپیماهای رادار هوابرد روسی A۵۰.
و هنوز عوامل دیگری وجود دارد که ممکن است تا زمانی که نبرد واقعی رخ ندهد، آشکار نشوند. F-۱۶ که به پیوند داده لینک ۱۶ (که استاندارد ناتو است) مجهز شده است، احتمالاً از قابلیت شبکه سازی بهتری نسبت به Su-۳۵ برخوردار است. این امر همکاری Viperها با سایر پلتفرمهای های هوایی و زمینی، از جمله دریافت هشدار اولیه و دادههای هدف گیری از سایر سنسورها را آسانتر میکند. در حالی که هواپیماهای پیشرفته روسی نیز دارای پیوندهای داده هستند، تهاجم روسیه به اوکراین با معضل سیستمهای ارتباطی غیرقابل اعتماد و فرماندهی و کنترل بدون انعطاف مواجه شده است.
حتی اگر اف-۱۶های اوکراینی از نظر تعداد و برد در جایگاه ضعیف تری قرار گیرند، میتوانند در ارتفاع پایین پرواز کنند تا از شناسایی رادار در بحبوحه شلوغی روی زمین جلوگیری کنند و سپس از دادههای حسگر سایر پلتفرمها برای پرتاب AIM-۱۲۰ به سمت هواپیماهای روسی استفاده کنند. تانهیل میگوید: «روسها ممکن است به سختترین راه بفهمند که پیوند داده به علاوه AMRAAM چقدر خوب است».
یا شاید اف-۱۶های اوکراینی سعی کنند تا حد امکان از درگیری هوایی اجتناب کنند. در عوض، آنها ممکن است به عنوان پلتفرمهای هوا به زمین، که موشکهای ضد تشعشع HARM علیه رادارهای دفاع هوایی روسیه، و موشکهای کروز و بمبهای گلایدری علیه پل ها، انبارهای تدارکات و پستهای فرماندهی روسیه شلیک میکنند، ارزشمندتر تلقی شوند. برای روسیه، تهدیدی که توسط Su-۳۵ ایجاد میشود، F-۱۶ها را تحت کنترل نگه میدارد. به همین خاطر دوئل بین دو فروند از تواناترین جنگندههای جهان ممکن است به بن بست ختم شود.